به نقل از «ایسنا»

حقوق ورزشی؛ حقوقی ناآشنا اما کارآمد

تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۲۶۸۰۱

ایسنا/خراسان رضوی در نظام حقوقی تمامی کشورها حقوق خصوصی، عمومی، شهروندی و... وجود دارند اما برخی قوانین ازجمله قوانین ورزشی که از اهمیت زیادی برخوردار هستند در میان عموم مردم دنیا ناشناخته‌اند.

به نقل از جی اس، «حقوق ورزشی» ازجمله قوانینی محسوب می‌شود که زمانی‌ آن را بیان می‌کنیم ذهن افراد به سمت دستمزد یا حقوق مادی ورزشکاران منحرف می‌شود، اما به دلیل اینکه همواره ورزش در جایگاه ویژه‌ای قرار دارد آگاهی از این رشته حقوقی حداقل برای عموم ورزشکاران می‌تواند مفید واقع شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حقوق ورزشی چیست؟

حقوق ورزشی به‌عنوان شاخه‌ای مستقل، یکی از جدیدترین شاخه‌های نظام حقوقی است. این حقوق، توسط اصول اساسی و راه‌حل‌های هنجاری خاص که به قانون اساسی، مدنی، جزایی و اداری تعلق دارد، تعیین می‌شود.

فعالیت‌های ورزشی، از زمان پیدایش تا به امروز بر اساس قوانین از پیش تعیین شده انجام می‌شدند. این قوانین از پیش تعیین شده، ارزش‌های اصلی پایه‌های ورزش را محقق می‌کنند. در این راستا اصول بنیادینی که بازی منصفانه و رقابت آزاد را فراهم می‌کنند، نمایان می‌شود.

در واقع تعامل بین ورزش و حقوق که هرکدام دو پدیده متفاوت هستند موجب ظهور حقوق ورزشی به‌عنوان شاخه‌ای جداگانه از حقوق شد. تحقیقات موجود ثابت می‌کنند که باید قانون در ورزش مداخله داشته باشد بر این اساس حقوق ورزش یک رشته حقوقی مستقل شده است.

 از ابتدای قرن بیست و یکم، نظام‌های حقوقی برخی کشورها قوانین ورزش را به رسمیت شناخته که از طریق مقررات قانونی ورزش و فعالیت‌های ورزشی، از ارزش‌هایی که در ورزش ارائه می‌شود، حمایت کنند. همچنین حقوق ورزشی به عنوان یک رشته حقوقی ویژه در بسیاری از دانشگاه‌ها، مؤسسات آموزشی و علمی در کشورهای اروپای غربی و آمریکای شمالی است.

ایالات‌متحده آمریکا مهد حقوق ورزشی است

از لحاظ تاریخی، ایالات‌متحده آمریکا مهد حقوق ورزشی است. قانون ورزشی ایالات‌متحده آمریکا به‌دلیل اینکه محتوای قانونی ورزش و فعالیت‌های ورزشی را تنظیم می‌کند، مبنای یک تحقیق تطبیقی است همچنین می‌توان به نقش مهم ورزش در تاریخ حقوقی ایالات متحده آمریکا به‌دلیل سود بالای آن اشاره کرد.

چرا حقوق ورزشی ناشناخته است؟

مفهوم حقوق ورزشی منحصربه فرد نیست و موجب شده نسبت به سایر رشته‌های حقوقی دیرتر توسعه و استقلال یابد، اما در دهه گذشته با وجود تنوع رشته‌های ورزشی و مقررات مخصوص به هرکدام، سایر روابط حقوقی و روابط اجتماعی مرتبط با ورزش موجب تسریع توسعه حقوق ورزشی شد.

اگر تعریف منحصربه فردی وجود ندارد چگونه می‌توان به تعریف این رشته پرداخت؟ یکی از متداول‌ترین تعاریف حقوق ورزشی نظام‌مند بودن مجموعه‌ای از مقررات در نظام ورزشی است.

اگر بخواهیم حقوق ورزشی را به‌عنوان یک علم تعریف کنیم می‌توانیم بگوییم، حقوق ورزشی مجموعه‌ای از مفاهیم حقوقی ورزش، سازمان‌های ورزشی، فعالیت‌های ورزشی، ورزشکاران، زیرساخت‌های ورزشی و رویه‌های حقوقی مربوط به حقوق مدنی در ورزش و انجام فعالیت‌های ورزشی است.

ناگفته نماند اینکه ورزش نمایانگر یک فعالیت سودآور است یکی از دلایل اهمیت حقوق ورزشی در جامعه مدرن است؛ چراکه محتوای هنجاری خود به‌طور جدی در تمام زمینه‌های حقوقی، به‌ویژه در تعهدات، تجاری، جزا و...ایجاد می‌شود.

حقوق ورزشی شامل بسیاری از زمینه‌های حقوقی است که به روش های منحصر به‌فرد گرد هم آمده‌اند  زیرا ورزش به‌عنوان یک حوزه قانونی ویژه تصمیمات خاصی را در مورد فعالیت‌های ورزشی تعریف می‌کند بنابراین نمی‌توان روابط ورزشی را بدون چارچوب قانونی مناسب که این روابط را تعریف کند تصور کرد.

در مجموع می‌توان گفت که حقوق ورزشی شامل کل سیستم فعالیت‌های ورزشی، انواع ورزش‌ها و روابط درون رویدادهای ورزشی می‌شود همچنین الزامات ناشی از وقوع رویدادهای ورزشی از طرف شرکت‌کنندگان را مشخص می‌کند.

وجود حقوق ورزشی چه لزومی دارد؟

هدف حقوق ورزشی تنظیم مسائلی است که در ورزش به‌وجود می‌آید و راه‌حل‌های اثبات شده مشخص و عملی را پیشنهاد می‌کند که مقررات قانونی بتواند اختلافات را در دنیای ورزش سامان دهد.

می‌توان یکی دیگر از دلایل وجود حقوق ورزشی را جرایم ورزشی و جرایمی که حین یا زمان انجام فعالیت‌های ورزشی یا در ارتباط با آن رخ می‌دهد، بیان کرد؛ چراکه این مقررات برای وضع تحریم برای نقض هنجارهای قانونی، قوانین مقرر بازی و به ویژه قواعد اخلاق ورزشی ضروری است. بنابراین تنها با اعمال حقوق ورزشی، ورزش می‌تواند علاوه بر اینکه نقش جدی خود را در جامعه ایفا می‌کند منفعت عوامل ورزش را هم تامین کند.

 از یاد نبریم که بسیاری از فعالیت‌های ورزشی اغلب در خارج از مرزهای کشوری سازماندهی می‌شوند که منجر به جنبه جدیدی از ورزش با ابعاد بین‌المللی می‌شود.

می‌توان گفت یکی از دلایل مسیر کند توسعه حقوق ورزشی عدم ارتباط حقوق ورزشی با رویه حقوق خاص آن است زیرا برای این اختلافات راه حل‌های نظری وجود ندارد و نظریه در این مورد از نیازهای عملی بسیار عقب است. حقوق ورزشی کلیه هنجارهای دولتی حاکم بر روابط اجتماعی در ورزش را در بر می‌گیرد. هنجارهای حقوقی، قواعد رفتاری یا قوانین اجتماعی هستند که توسط قانونگذار تجویز می‌شوند. در شرایطی که ورزش ابعاد خود را تغییر می‌دهد و از مرزهای دولت-ملت فراتر می‌رود، مسئله شخصیت بین‌المللی و تعریف بین‌المللی آن بیشتر جالب توجه است.

در زمینه حقوق بین‌الملل، منشور اروپا برای ورزش از سال ۱۹۹۲ تحت نظارت شورای اروپا، تعریفی از ورزش ارائه داد، در این تعریف عنوان می‌شود ورزش به کلیه اشکال فعالیت بدنی اطلاق شده که از طریق مشارکت تصادفی یا سازماندهی شده با هدف ابراز یا بهبود آمادگی جسمانی، سلامت روانی  همچنین ایجاد روابط اجتماعی یا کسب نتیجه در رقابت در همه سطوح است.

در این میان به خاطر داشته باشیم قواعد بازی قوانین فنی و بازی مخصوص هر ورزش را اغلب فدراسیون‌های ورزشی بین‌المللی ایجاد می‌کنند و هسته اصلی ورزش هستند. این قواعد طبق تعریف در جریان بازی غیرقابل چالش هستند.

اخلاق ورزشی، قانونی نانوشته اما ضروری است

اخلاق ورزشی به‌عنوان یک قانون مطرح نیست بلکه مسائل مربوط به عدالت و درستی را کنترل می‌کند. هر زمان که انجمن‌های ورزشی در دادگاه به چالش کشیده شوند، برخی اصول کلی می‌تواند مورد بحث باشد. آنها چیزی را پوشش می‌دهند که اغلب به‌عنوان «روح بازی» از آن یاد می‌شود.

آنها نشان‌دهنده یک نظم «قانونی» متمایز با ویژگی‌های خاص خود هستند که مخصوص هر ورزش است، اما این یک قاﻋﺪه ﺣﻘﻮق ﺧﺎص داخلی است حتی زمانی که توسط فدراسیون‌های ورزشی بین‌المللی اجرا می‌شود، به‌طور مشخص جهانی نیست.

 حقوق ورزشی بین‌الملل و قوانین جهانی ورزش
 
 از حقوق بین‌الملل ورزشی می‌توان نتیجه گرفت که اصول کلی قانون به‌طور خودکار برای ورزش نیز کاربرد دارد. حمایت‌های اساسی، مانند روند قانونی و حق دادرسی عادلانه، از این طریق در ورزش گنجانده می‌شوند و بیانگر یک «حاکمیت قانونی» در ورزش هستند.

قانون جهانی ورزش نیز اصولی منحصر به فرد را توصیف می‌کند که از قوانین و مقررات فدراسیون‌های ورزشی بین‌المللی به‌عنوان یک سفارش قراردادی خصوصی برخاسته است. منحصربه فرد بودن آن‌ها به دلیل این است که آنها نمی‌توانند فقط ادغام اصول کلی حقوق بین‌الملل عمومی باشند زیرا اعتبار و کاربرد مستقلی دارند.

در نهایت می‌توان گفت که استقلال حقوق ورزشی تنها می‌تواند طبق قانون اساسی، قوانین و تصمیمات دادگاه‌های هر کشور باشد. با مقایسه حقوق ورزشی با حقوق جزایی، مدنی، قانون اساسی و اداری می‌توان نتیجه گرفت که حقوق ورزش یک شاخه پیچیده و جوان در عین حال بسیار توسعه یافته است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی ورزشی حقوق ورزشی ایالات متحده آمریکا فعالیت های ورزشی ورزشی بین الملل ورزشی به عنوان عنوان یک بین المللی حقوق ورزشی حقوق ورزش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۲۶۸۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

در هوای بهاری چطور ورزش کنیم؟

ایسنا/کرمانشاه یک متخصص پزشکی ورزشی به ورزشکارانی که در فصل بهار، طبیعت را برای انجام تمرینات ورزشی خود انتخاب می کنند، توصیه‌هایی ارائه کرد.

دکتر مصطفی اکبری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به ناپایداری آب و هوا در فصل بهار، اظهار کرد: در این فصل عموما هنگام صبح و عصر هوا خنک و در میانه روز هوا گرم است و گاهی نیز ناگهان با هوای بارانی و رگبار بهاری مواجه می شویم، لذا طبیعتا کسانی که ورزش در طبیعت را در برنامه روزانه خود قرار داده اند، در چنین شرایط آب و هوایی حتما باید نکاتی را مورد توجه قرار دهند. 

این متخصص پزشکی ورزشی تصریح کرد: زمانی که ورزشکار از خواب بیدار می شود، تا حدود نیم‌ ساعت پس از بیدار شدن باید از شروع ورزش پرهیز کند تا بدنش به ناگهان با یک تنش مواجه نشود و کم کم برای شروع ورزش آماده شود. 

وی با بیان اینکه ورزشکاران بهتر است که پیش از ورزش از خوردن صبحانه اجتناب کنند، عنوان کرد: اگر ورزشکار بخواهد صبحانه میل کند، باید تا چند ساعت صبر کند تا صبحانه‌ای که خورده کم کم هضم شود و بعد از آن ورزش کند، لذا بهتر است پیش از ورزش صبحانه صرف نکند. 

اکبری تاکید کرد: برای اینکه ورزشکار حین ورزش با افت قند و یا انرژی بدن  مواجه نشود، توصیه می کنیم که حتما مقداری عسل داخل بطری آب خود بریزد و پیش از شروع ورزش، حین ورزش و بعد از ورزش مدام از آن به صورت جرعه جرعه بنوشد تا انرژی بدنش را  تامین کند. 

وی در ادامه درپاسخ به این سوال که بهترین زمان برای انجام تمرینات ورزشی صبح است یا ظهر، اظهار کرد: برای برخی از رشته های ورزشی مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و کوهپیمایی و کوهنوردی که در دل طبیعت انجام می شود، توصیه می کنیم که حتما ورزشکاران صبح را برای ورزش انتخاب کنند و از مناظر طبیعی و انرژی مثبتی که طبیعت به  آنها منتقل می کند، استفاده کنند. 

این متخصص آسیب های ورزشی یادآورشد: هرچند که ورزش در هنگام صبح را توصیه می کنیم، اما با توجه به اینکه نسل جدید اکثرا صبح ها دیر از خواب بیدار می شوند، لذا توصیه می کنیم برای اینکه سلامتی‌شان حفظ شود حتما عصرها به انجام تمرینات ورزشی بپردازند. 

وی در ادامه در رابطه با نوع پوشش ورزشکاران در تمرینات ورزشی در هوای بهاری هم گفت: باتوجه به اینکه هوا در این فصل متغیر است، ورزشکاران حتما چند لباس نخی به همراه خود داشته باشند و اگر حین تمرین دمای بدنشان بالا رفت از لباس های خود کم کنند، اما در صورتی که بخواهند توقف کنند و استراحت داشته باشند، باتوجه به اینکه بدنشان بتدریج سرد می شود و احتمال می رود که بیمار شوند، حتما لباس های خود را هنگام توقف افزایش دهند. 

اکبری اضافه کرد: اگر ورزشکار پس از انجام تمرینات برای مدت کوتاهی قصد توقف و استراحت داشت، حتما عرق بدن و صورت خود را خشک کند، زیرا زمانی که نسیم خنک بهاری به عرق او می خورد، زمینه بروز سردردها و برخی بیماریهای دیگر را در او ایجاد می کند. 

وی تاکید کرد: همچنین باتوجه به اینکه در این فصل ممکن است به یکباره هوا بارانی شود، بنابراین حتما ورزشکاران روپوشی از جنس پلاستیک و نایلون به همراه داشته باشند و زمان بارندگی آن را بپوشند تا بدنشان خیس نشود. 

به گفته این متخصص پزشکی ورزشی، ورزشکارانی که به صورت منظم ورزش می کنند،  حتما بدن خود را به شرایط آب و هوایی متعادل مانند فصل بهار عادت دهند، چراکه به گفته پیامبر اکرم(ص) سرمای هوای بهار برای بدن مفید است و البته در کنار آن باید رژیم غذایی مناسب همراه با ویتامین «سی» را هم داشته باشند. 

وی در پایان عنوان کرد: ورزش کردن در طبیعت باعث آزاد شدن هورمون های دوپامین و سرتونین در بدن فرد ورزشکار می شود و او را تا پایان روز سرحال، شاد و با نشاط نگاه می دارد، بنابراین به همه مردم توصیه می شود که در فصل بهار از هوای لطیف بهاری و چشم انداز زیبای طبیعت استفاده کنند و در دل طبیعت با کمترین هزینه، ورزش کنند.  

انتهای پیام